اثر تمرین استقامتی با و بدون مصرف عصاره مگنولیا بر سطوح استراحتی نسفاتین-۱، گلیکوژن و tac کبدی در موش های صحرایی نر

مقدمه و هدف: نسفاتین-1، پپتیدی 82 اسید آمینه­ای است که به­تازگی در مغز کشف­شده، از پروتئین نوکلئوبایندین-2 (nucb2) که به­وفور در پستانداران وجوددارد، مشتق می­شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی با و بدون مصرف عصاره مگنولیا بر سطوح نسفاتین-1، گلیکوژن و ظرفیت اکسایشی تام (tac) کبدی موش­های صحرایی است. مواد و روش­ها: 28 سر، موش صحرایی نر (6-8 هفته­ای و 128-154 گرم) به­طور تصادفی به چهار گروه کنترل سالین، کنترل مگنولیا، تمرین سالین و تمرین مگنولیا تقسیم­شدند. گروه­های تمرینی به مدت 6 هفته (5 روز در هفته، به مدت 60 دقیقه و سرعت 25 متر در دقیقه ) به تمرین پرداختند. عصاره مگنولیا به مدت 4 هفته از طریق گاواژ به آزمودنی­ها خورانده­شد. 72 ساعت پس­از آخرین جلسه تمرینی و پس­از 4 ساعت ناشتایی، موش­ها بیهوش­شده، بافت­برداری انجام­شد.نتایج: مقدار نسفاتین-1 کبدی گروه تمرین-مگنولیا نسبت­به تمرین-سالین بالاتر بود که البته با افزایش معنی­دار گلیکوژن کبدی گروه تمرین-مگنولیا در مقایسه با گروه­های کنترل–مگنولیا و  تمرین-سالین همراه بود؛ غلظت tac کبدی نیز در گروه مگنولیا-تمرین نسبت­به سایر گروه­ها بالاتر بود.نتیجه­گیری: همبستگی مثبت و معنی­دار میان  گلیکوژن و نسفاتین-1 کبدی  از تأثیر احتمالی تغییرهای گلیکوژن کبدی بر غلظت نسفاتین-1 کبدی و نقش احتمالی آن در هموستاز انرژی حکایت­دارد. مکمل­سازی عصاره مگنولیا همراه با تمرین استقامتی می­تواند ظرفیت آنتی­اکسیدانی را بهبودبخشد.